Overheden, bedrijven, maatschappelijke organisaties en deskundigen voeren een discussie over regelgeving voor ontwikkeling van biotechnologie. Een gevoelig
onderwerp is maakbaarheid van dieren
, onder andere door middel van biotechnologie. In het verleden zijn b.v. heftige
openbare discussies gevoerd over de genetisch gemodificeerde stier Herman
.
Het
DNA gaf hij door aan de kalfjes die geboren werden uit koeien die hij
bevruchtte. Eenmaal volwassen konden Herman’s dochters medicijnen in hun melk
produceren.
Er is ook discussie over andere biotechnologische technieken,
waaronder het gebruik van mens-dier chimeren
.
In het algemeen zijn chimeren
wezens waarin sommige cellen of organen van een ander dier afkomstig zijn. Zo
is een muilezel een chimeer van een ezelin en een paardenhengst, en een
muildier juist van een paardenmerrie en een ezel. Chimeren kunnen ook in het laboratorium
op verschillende manieren gemaakt worden.
In het zesde
verhaal in De vooruitkijkspiegel
,
‘de havik-duif,’ is de definitie van een
chimeer: een wezen met verschillende populaties cellen van verschillende
oorsprong. De half zwarte en half witte kat is een chimeer, en de havik met
duiveningewanden zodat hij kan leven op een vegetarisch dieet. In het verhaal
nemen we een kijkje in een mogelijke toekomst waarin verbeteringen van het DNA
van huisdieren en vee al gemeengoed is. Het kan ook dan altijd nog een stuk
radicaler, maar wordt de wereld daar wel beter van?
In het verhaal
stuit een ambitieuze vredesorganisatie op de grenzen van de het gebruik van biotechnologie
bij dieren. Huisdierbezitters kunnen gemakkelijk en zeker hun ideale kat of
hond kiezen. In de agrarische sector wordt het vee geoptimaliseerd voor een zo
efficiënt mogelijke omzetting van veevoer in vlees, melk of eieren. Een
pacifistische actiegroep gebruikt een mix van twee vormen van biotechnologie om
een havik met duivengenen en -organen vreedzamer te maken, als mascotte van hun
beweging. Althans, dat denken ze.
